... στεγνό το λαγήνι ....

.... 30 χρόνια μετά ... ωραίο καλοκαίρι ....








ο Π.Κ. ήταν ίδιος ο Che .... photos manent ...

Τώρα του λέμε το ανέκδοτο:
Che: - "Hasta la victoria siempre Παναγιώτη"
Παναγιώτης: - "(Η)αστα να πάνε Che" ......

....
......

" ... αγρίμι της θάλασσας πιασμένο στο δίχτυ
πιασμένο στο δόκανο δελφίνι βουνίσιο
χρόνια και χρόνια στον τροχό ..."


ο ψυχίατρος Δ.Μ. (με το βλέμμα του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά ...)" ... όλα τα λόγια των τρελλών πού ήταν δικά μας λόγια τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή ..." ..... ....... ..... ......

άντε τώρα βρες ποιος είναι αυτός ...

" .... Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω" κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού; Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά. Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές ..."